Koude nachten
De dagen worden korter en de zaklamp gaat mee op reis. Voordat het licht wordt, lopen we al een uur rond op een markt. Het heeft wel iets maar ik besef ook dat onze inkoop reisjes minder worden omdat het einde van het jaar nadert. De markten worden minder en het weer slaat om. Nou hebben we geluk dat het overdag nog warm weer is. We blijven daarom wat langer en gaan bij een boerderij onze tent opzetten. Het is vroeg donker dus liggen we lekker op tijd onder de wol. De nacht is koud, maar drie graden. Maar in de binnentent met een goede slaapzak en deken valt het ons echt mee. Alleen met het opstaan in de mist is het even doorbijten. De volgende morgen komt de eigenaresse, is het niet veel te koud voor u? Nee hoor, het valt mee. Ze zegt, 'als het wel zo is, kruip lekker bij elkaar. Dat doen mijn man en ik al 61 jaar'.

Triest
Op de boerderij waar we slapen hebben ze vele dieren, waaronder twee ganzen. Die gakken de hele dag door en worden door de boer vertroeteld. Tijdens de afwas valt het me op dat het stil is. Als de boer bezig is met zijn tomaten vraag ik waar zijn de ganzen gebleven zijn? Hij kijkt me verdrietig aan en zegt, 'we stonden op en toen was er zomaar één verdwenen. 'Nergens meer te bekennen en we snappen er niks van'. Vol medeleven zeg ik hem, 'wat triest'. 'Maar waar is de andere dan gebleven'? 'In de pan! 'Die hebben we gegeten voor die ook zou verdwijnen'. Vol medeleven toon ik begrip terwijl de ander is opgegeten. Zo is het leven op het Franse platteland.

Krant
Het is vroeg donker en te koud om nog bij de tent te zitten. Oké, met een jas, plaid en kaarsje aan zou het nog kunnen. Maar de vele muggen jagen ons naar binnen. Dus zitten we in de 'huiskamer' van de camping. Een fijne warme plek. De deur gaat open en de eigenaar van 88 jaar komt op zijn sloffen naar me toe. Hij overhandigt me een stuk krant. 'Madame, hier staat waar morgen de brocantes zijn'. Wat lief. De volgende dag rijden we naar zijn brocante tips uit de krant.

Dozen
Zelf ben ik gek op oude bananendozen vol spullen op de markt. Ik duik erin, bekijk alles, schuif spullen aan de kant en pluk er af en toe wat uit. Om me heen hoor ik constant een jongeman zeggen, twee euro, vijf euro, drie euro enz. Onder een stuk krant zie ik drie jardinières staan. Dat meen je niet, tussen al die troep ligt dit? Als ik vraag wat ze kosten, zegt hij 'dat moet ik aan mijn vader vragen'. Dat heb ik weer, ik pak er spullen uit en hij moet het aan zijn vader vragen. Vader komt en roept de hoofdprijs. Maar dat ga ik echt niet betalen! Na wat onderhandelen heb ik ze toch kunnen kopen. Hij blij dat zijn doos minder zwaar is en ik blij met de aanwinsten.

Prullenbak
J.P staat af te rekenen bij een stand als ik thee en croissants bestel. Ik zet de kopjes op een bartafel en J.P komt aangelopen met een blauwe regenton. Deze zet hij naast hem neer en we gaan thee drinken uit een kartonnen bekertje. 'Een nieuwe regenton voor thuis' zegt hij. Ondertussen werd het steeds drukker om ons heen. Opeens staat er een man bij de regenton met een servet en bekertje in zijn hand en probeert hem open te maken. J.P draait zich om en zegt, 'meneer, dit is mijn ton'. De man zegt, 'ik dacht dat dit de vuilnisbak was'. De dames van de theeverkoop moesten hier erg om lachen en kwamen er zo achter dat ze nog geen vuilnisbak hadden neergezet.

Ikke niet begrijpen!
Bij een vide maison heeft alles een prijskaartje en ik vind uitgerekend een fles zonder prijs. Een jongedame schrijft drie euro op een briefje en ik krijg de fles. Er komt een andere dame naar me toe en wil de fles terug omdat ze vindt dat de prijs te weinig is. Ze blijft maar kletsen en probeert de fles te pakken. Nu spreek ik ineens geen Frans meer en doe alsof ik er niks van begrijp. J.P pakt de fles en brengt hem naar de andere spullen. De dame loopt achter hem aan. Zegt de man die op onze spullen let, 'verkocht is verkocht'! Boos loopt ze weg. Als ik ga afrekenen komt de boze dame en zegt tegen degene waar ik moest betalen, 'je moet Engels praten want ze snapt totaal geen Frans'. Dat deed ze gelukkig niet. Ik betaal en zei netjes in mijn beste Frans, 'merci en ik spreek prima Frans hoor'.

Verkocht!
Onderweg bij een bakker zie ik een flyer van een vide maison hangen. Ik maak er een foto van en hol naar de bus want het is maar een paar minuten rijden. De bus zetten we verderop en lopen de muziek tegemoet. Ze staan buiten aan de croissants met koffie en luisteren naar een authentiek Frans muziekje. J.P ziet een zinken teil staan. Als we naar binnen gaan om het huis te ontdekken zegt de meneer, 'zet daar maar neer'. We lopen de twee verdiepingen door maar vinden niks voor ons om te kopen. Als ik toch nog een keer in de kast kijk staat er een oude spoelkom. We lopen naar de keuken om te betalen. 'No monsieur' en de teil wordt uit zijn handen gerukt. 'Deze is verkocht'. 'Verkocht'? 'Deze heb ik er neergezet, hij is van mij'. Er komt een discussie die we niet kunnen volgen. Ik ga uitleggen dat we Nederlands zijn en dat meneer ons opdracht gaf onze vondsten even op een plek te zetten voor we naar boven gingen. Helaas waren de dames verbaal zo sterk en hadden er geen oor naar wat ik wilde vertellen dat ik de spoelkom op tafel zet en ben weggelopen. Buiten zegt J.P, 'dat doe ik dus nooit meer zo. Ik hou alle handel vast als ik een huis doorloop en luister niet naar mensen die zeggen 'zet maar neer'! Ik zeg, 'laat maar J.P. Dit is een teken dat we de euro's op zak moeten houden omdat we morgen gaan inkopen en dan kunnen we veel besteden'. Bij onze parkeerplek vind ik zestig cent op straat. Net geen geluk, maar nu wel. Wat proberen de energieën ons te vertellen? Precies! Hou je euro's vast voor morgen!

Probleem
Nog twee markten te gaan voor we naar huis rijden. Maar voor het eerst hebben we een probleem. Wel te verstaan, een luxe probleem. We staan op de eerste brocantemarkt en zien zoveel moois dat ik gehaast rondloop en koop. J.P pakt het in en wijst me op spullen die ik niet zie staan. Zo verzamelen we prachtige spullen. Wat is dan het probleem? De bus is vol. Te vol, te zwaar beladen en er kan niks meer bij. Ieder gaatje, hoekje en open ruimte is gevuld. Hoe loop je terug naar de bus met zoveel moois om je heen? Ik doe denkbeeldig oogkleppen op en loop rechtstreeks met volle tassen naar de bus. J.P durft niet te hard te rijden omdat we eigenlijk te zwaar beladen zijn. Opgelucht zijn we tegen de avond thuis. Het uitpakken kan beginnen.

Au revoir, J.P en Marieke - Baret Brocante 'en route' - Oktober 2023 - Column nr. 24


Jubileumjaar
Dit jaar is voor een aantal brocanteurs een feestelijk jaar want drie shophouders vieren een jubileum in de winkel.
>Annebette's Brocante viert haar 12,5 jaar jubileum. Ze heeft drie prachtige shops die vol staan met meubels en accessoires in alle soorten en maten.
>Stoer Spul viert haar 5-jarige jubileum. Ze heeft twee shops gevuld met oude en nieuwe meubels en accessoires in landelijke stijl en ze maakt regelmatig mooie groendecoraties.
>Baret Brocante viert haar 5-jarige jubileum en haar shop staat vol Franse brocante vondsten.
Alle drie de shops zitten op een rij in de winkel. Drie totaal verschillende shops met een eigen identiteit.

Kerst
Het klinkt nog ver weg, maar toch is het bijna zover, kerst. We zitten nog in de herfst, maar we zijn al volop achter de schermen bezig met de voorbereidingen voor kerst. In de zomer zoeken we inspiratie, kopen we spullen en zijn we in gedachten de winkel aan het veranderen. En nu is het bijna zover. We kunnen onze aankopen en decoraties gaan uitpakken. De winkel gaan we met elkaar omtoveren in kerstsfeer.
Vanaf woensdag 1 november om 11 uur doen we de deuren van De Bosrand Brocante in Soest open en kunt u rondlopen in kerstsfeer.

Met vriendelijke groet,
Het Bosrand team.