Afzien

Om maar meteen met de deur in huis te vallen was het afzien deze inkoopreis. De start was al niet goed want we hebben over 485 kilometer maar liefst 10 uur gedaan. Op de camperplek kwam het met bakken uit de lucht. De volgende morgen konden we niet opwarmen bij de bakker want die was gesloten i.v.m. vakantie. Dan maar kachel aan in de bus en marktjes af. Met maar één aankoop weer een koude nacht in de bus. De volgende morgen waren er veel geannuleerde markten door het slechte weer. Na een toer van 200 kilometer hadden we maar een paar aankopen. Verbaasd door de weinige handel zijn we naar de camping gereden en hebben we de tent opgezet. Die nacht weer storm, onweer en regen. Ik was er klaar mee na dagen regen. We hebben alles nat in de bus gegooid. Van de boer kregen we nog een komkommer en tomaatjes mee uit zijn tuintje als troost. Op naar het zuiden en onderweg brocante shoppen. Het bleef maar stormen en regenen. Na een paar koude nachten in de bus zijn we een stuk doorgereden maar de zon was ver te zoeken. Via het weerbericht zagen we dat het weer niet beter werd en we terug omhoog moesten rijden. Daar zijn we een camping gaan zoeken waar we de tent, die al dagen nat in de bus lag, op konden zetten in wat zonnestralen. De nacht was helder en de temperatuur was drie graden. We hebben het zo koud gehad en gingen we opwarmen in een betaalde warme(€ 0,50) douche. Helaas met koud water. De nieuwe beheerder was zeer verbaasd dat we kwamen melden dat de douches koud waren. Alles was bespreekbaar, hij was behulpzaam tot we met een klacht kwamen. Toch zijn we nog een nacht gebleven want we kwamen tenslotte om in te kopen in de regio. De verhuisdekens werden uit de bus gehaald en op bed gelegd voor meer warmte. September is meestal nog een mooie maand, behalve dit jaar. In de Franse krant stond, de herfst is overgeslagen en de winter is al gekomen. Het had zelfs al gesneeuwd!

Antiekwinkels
De volgende morgen, een nieuwe dag en nieuwe kansen. Vol goede moed zijn we het gebied gaan uitspitten. Veel brocante winkels bestonden niet meer. Maar als je gaat toeren kom je altijd wel wat tegen. En zo vonden we een schattige antiekwinkel met leuke brocante. Onderweg bij een handelaar konden we meubels inslaan. Dan zie je ineens na dagen de bus voller worden. Zo reden we twee dagen in de kou wat adressen af en vonden we handel.

Museum
In een dorp stond een bord huis- en museum verkoop. Het huis was niks, maar in de kelder was een museum. Er was geen licht maar in een ruimte zag ik paspoppen met kleding staan. Er stonden nog wat serviezen, meubels, klokken, schilderijen, oud kinderspeelgoed enz. Het museum had een divers aanbod maar er was al heel veel verkocht, vertelde een meneer. Helaas waren we te laat. Wat had ik hier graag eerder willen zijn.

Tolk
Onderweg naar huis hing een bord met brocante aan de weg. In een grote hal stond een dame spullen uit te zoeken waar ik ook liep. Ze pakte stapels spullen en vroeg aan madame 'do you speak english?'. Madame bleef lekker Frans praten en de dames kwamen er niet uit. Tegen de dame zei ik in het Engels, 'zal ik het voor u vertalen'? 'Yes please'. De Franse madame zei, 'geef haar maar vijf euro kortingen en u krijgt dat ook, als dank voor uw hulp'. Erg aardig, maar ik was eigenlijk net te laat. Het werd onder mijn handen verkocht om mee naar Scandinavië te gaan. Na vele over en weer merci en thanks ben ik verder gaan struinen. Later sprak ik de dame op de parkeerplek nog even. We kregen het over de handel en haar winkel. Ze had prachtige meubels in haar bus staan. Leuk om te mogen kijken wat een ander in had gekocht. Zo heeft ieder een eigen smaak om de winkel mee in te richten.

Feestje
Inmiddels waren we weer een stuk omhoog gereden. Het was daar droog en de tent werd weer opgezet want we hadden een feestje. J.P was jarig. Ik gaf hem een heerlijke fles wijn uit Bourgondië. Voor de lunch kreeg hij een etentje in een echt geweldig Frans restaurant waar ze nog traditioneel koken. Binnen zag het er niet gezellig uit maar het zat bijna vol. De dames waren zeer gastvrij en de drie gangen waren echt geweldig smaakvol. Na het uitbuiken en een wandeling kwam de kleindochter van de camping naar J.P. 'Ik heb een taart voor u gebakken namens ons allemaal, joyeux anniversaire'. Wat een verrassing! We genoten van dit lieve gebaar en de heerlijke verse taart.

Eindelijk!
Na een paar keer voor een dichte deur waren we weer bij het oorlogsmuseum. De beheerder zat op zijn stoel en herkende ons vrij snel. Ik gaf hem de rozetten die ik had beloofd (hier schreef ik over heel wat columns geleden). Verlegen bedankte hij ons. 'Wat zijn ze nog mooi, we gaan ze niet verkopen, we houden ze, merci'. Eindelijk liggen ze op de plek waar ze thuis horen.

Handelaar
We gaan nog even naar een nieuw brocante adres. Inmiddels scheen de zon en kon eindelijk de korte broek aan. Na een uur rijden komen we aan, stellen ons voor en hebben we eerst even een gesprek over de handel. We hebben er twee uur rondgelopen en zoveel leuks gekocht. We konden de bus vullen met een nachtkastje, bijzettafeltje, parasolletje, spuitfles, beeld, grespotten, klein spul, glaswerk, Mariabeeld, bedspreien, keukengerei enz. Dat maakte veel goed want nu konden we uiteindelijk toch met een goed gevoel naar huis omdat de bus vol was.

Au revoir J.P en Marieke   Baret Brocante 'en route' 
Column nr: 34    
September 2024